Featured Post

रोज मरे........

नेहमीप्रमाणे पहाटे ५.३० चा गजर लाऊन ७.३० लाच उठलो, अर्थातच आजही व्यायाम करायचा राहीला होता. डोळे चोळत असतानाच डो़क्यात जो काही विचार पहीला आ...

Wednesday, April 29, 2009

दु चाकी - भाग 3

चाळीत शिरताच घराकडे न वळता महेश ने आपला मोर्चा सुशांतच्या घराकडे वळवला. सुशांत नुकताच जेवुण बाहेर पडत होता महेशला आपल्या दिशेने असे घाईत येताना पाहुन त्याने तडक हेरले की साहेबांचा मूड नक्कीच कुठेतरी जाण्याचा दिसतोय.

सुशांत: काय कदम उत्साही दिसताय काय बेत काय आहे हं...?
महेश: वा पाटील, खरे मित्र शोभता अगदी बरोबर ओळखल, आता जा आणि बॅग भर आपल्याला जायचे आहे. पाण्याची बाटली, एक जोडी कपडे & पाच सहा गांधी बरोबर घे बाकीच मी बघतो.
सुशांत: अरे ते ठिक आहे रे 'तुमने बुलाया और हम नही आये' असं झालय का कधी फक्त venue तरी सांग, आणि आपण दोघेच जायच की अजुन कोणाला बरोबर घेणार?

महेश: हे बघ तुझ्या सगळ्या प्रश्नांची उत्त्तरे तुला मिळतील पण आधी तू तयार हो बघु. मला ही अजुन जेवायचे आहे. so go & get ready fast ,till 12.00 o' clock we will have to reach Dadar."
सुशांत: but how we will go? by bus or any other vehicle?
महेश: no dear we are going on my black beauty
सुशांत: i didn't get u
महेश: urr offcourse on my bike, i assured u gonna enjoy this Adventurous trip,
सुशांत: ए बास झाल तुझ कोकाटे इंग्लीश आता जा लवकर आणि जेवून घे मी पण तयारीला लागतो, हो आणि घरी काय सांगु?
महेश: आयला तु केव्हापासुन घरच्यांना घाबरायला लागलास?
सुशांतः नाही रे दिवाळी आहे ना आई विचारेल,सनासुदीला कुठे उलथताय मग काय सांगु?
महेश: ऐ गप्प बस आणि तयार हो सांग माझ्या बरोबर आहेस ते .
सुशांतःअरे तेच तर tension आहे....ह ह ह (किंचीत हसुन)
महेश: ठीक आहे मी निघतो मला ही काही तरी थाप मारुनच निघावं लागेल ok. जेवुन झाल्यावर miscall देईन तयार रहा, बायकांसा नटापटा करत बसु नकोस.

महेश ला असे घाईत आलेले पाहुन त्याच्या आईने विचारले, "काय रे कुठे होतास एवढा ऊशीर? सनासुदीला जरा लवकर याव घरी". "हो गं आई कळत मला! पण झाला ऊशीर. असेच जरा काही मित्र भरपुर दिवसांनी भेटलो होतो, ते जाऊ दे पप्पा कुठे आहेत?" "अरे तुझेच वडिल ना, त्यांचा तरी पाय कुठे घरात असतो. तू ऑफिसला आणि हे बाहेर, मी मात्र एकटीने इथे किचनपाशी राबायचं,सुट्टीच्या दिवशी तर तूला खान्यापिन्याचे ही भान नसते." "काय ग आई मला कळ्त नाही का? ( लाडिक पणे). हे बघ पुढ्च्या महिन्यात आपण नक्की बाहेर जाऊया. आत्ता आधी जेवायला वाढ मला बाहेर जायच आहे." "कुठे?" "अगं दोन दिवस सुट्टी आहे म्हट्ल याव जरा फिरुन." "अरे कुठे आणि कोणाबरोबर त्यात उद्द्या लक्ष्मी पूजन आहे, बर नाही दिसत." "हे बग मी सुशांत, दिपक्,गणेश आणि त्यांचे दोन मित्र असे सहाजण बाईक घेऊन जाणार आहोत please तु काळजी करत बसु. नकोस मी उद्द्या संध्याकाळ पर्यंत नक्की येईन", महेश बोलला. "तुम्हाला बोलायला काय जाताय आई वडील व्हाल तेव्हा कळेल काळ्जी काय असते ते."

महेश मात्र निर्लज्यासारखा मान खाली घालुन जेवत होता. जेवून झाल्यावर महेश ने जरुर ते सर्व सामान आपल्या सॅग मध्ये भरले, गाडीची चावी आणि हेल्मेट घेतले तेवढ्यात आई म्हणाली "अरे ११.४५ झालेत तुला काय वेड लागलय का रात्रीची बाईक घेऊन जायला", "आई कशाला घाबरतेस मी काय एकटा चाललोय. इथेच
जवळपास चाललो आहे, आधीच या रोजच्या schedule चा कंटाळा आला आहे please घे ना समजुन माझी लाडकी आई", "बसं झाला मस्का" (हसुन...) "आणि हो आपल्या Don la (पप्पांना) संभाळुन घे मी हा गेलो आणि हा आलो."


(क्रमशः)

Thursday, April 23, 2009

दु चाकी - भाग 2

दिपक आणि गणेश बरोबर महेश ची मैत्री फार पुर्वीची तिघेही ही तरुण आणि तडफदार, सामाजीक कार्य असो वा वैयक्तिक मदतीसाठी नेहमीच तत्पर, तर तेजस वयाने ऐक दोन वर्षाने लहान परंतु कल्पनाशक्ती आणी प्रबळ इच्छा या दोहोंच्या बळावर जग जिंकू पाहणारा (त्याला भेटल्यावर नेहमीच कोणती तरी नवीन स्कीम ऐकायला मिळत असे)

महेशला समोर बघताच सर्वानी त्याला दिवाळी च्या शुभेछा दिल्या, इकडच्या तिकडच्या गप्पा झाल्यानंतर त्याने सहजच म्हणुन ट्रेकींगचा विषय काढला आणि ऐवढा ऊशीर त्यांच्या गप्पा शांतपणे ऐकणारा तेजस उसलून म्हणाला "ऐ खरच जाऊया का आपण? नाही म्हणाले तरी आपल्याकडे तीन बाईक आहेत", त्यास दुजोरा म्हणुन महेश बोलला, "ऐ यार खरंच जाऊया या, रोजच्या वेळापत्रकाचा खुप कंटाळा आला आहे, तीच ८.३२ ची अन्धेरी, त्यात ती जीव घेणारी गर्दी, ऑफिस मध्ये गेल्यानंतर बॉसचा सुतकी चेहरा नको नको वाटत सारं."

तेवढ्यात दिपक बोलला, "आता तर नक्कीच जायचे; नाहीतरी तीन चार दिवस सुट्टी लागुनच आली आहे, पण तीन बाईक वर चारच जण... बहोत ना ईंन्साफी है", तेवढ्यात गणेश म्हणाला, "अरे इनायत येईल ना", या कमेंट वर इनायत काहीसा गांगरला व म्हणाला "मुझे....घर पे पुछना पडेगा" त्याच्या या बालीश बोलण्यावर सर्वजण हसले व हसता ह्सता त्याने ही आपला होकार कळवला, मधुनच दिपक म्हणाला, "मया तु कोणाला बरोबर घेणार?" त्यासं महेशने उत्तर दिले "none other than Sushya."
(सुश्या म्हणजे सुशांत, महेशचा शालेय मित्र व रहायला ही एकाच चाळीत त्यामुळे मैत्री घनिष्ट, नुकतेच दोघे कोकणात सुशांतच्या गावी बाईकवर जाऊन आले होते गावातील आठवणी ताज्या असतानाच दुसर्‍या कुणाचा विचार मनात आणने महेशला शक्यच नव्हते)

कुठे जायचे हा बेत मात्र जमत नव्हता, "ए अस करूया" महेश म्हणाला, "आज रात्रीच निघुया म्हणजे early morning आपण पोहचू मग दुपारपरर्यंत काय करायच ते करु, जेवण करुया आणि back to pavilion, कारण उद्या लक्ष्मीपूजन आहे आणि आपण बाहेर राहीलो तर घरचे बोंबाबोंब करतील." "ते ठिक आहे रे पण जायचे कुठे?" तेजस वैतागुन बोलला; ते ऐकुन महेश बोलला "शांत गदा दारी भिम शांत्, आता जायचे तर ठरले आहे तर आधी इथुन हलायचे बघा, जेवून झाल्यावर सर्वजण चित्रा टॉकिजजवळ भेटू आणि तिथेच ठरवु कोठे जायचे ते. हो पण निघताना एकदा गाड्या तपासून घ्या; नाही म्ह्टल तरी रात्रीचा प्रवास आहे." सर्वानी मान हलवूण त्याच्या बोलण्यास संमती दिली, दिपकने ही बरोबर काय काय घ्यायचे याच्या सुचना देऊन टाकल्या आणि काही अंशी त्या योग्य ही होत्या, त्याचे बोलून होताच सर्वजण घरी पसार झाले ते अतिउत्साहानेच.


(क्रमशः)

Monday, April 20, 2009

दु चाकी - भाग 1

नमस्कार मित्रांनो,
आजपासूण मी माझी दू चाकी ही कथा लिहायला घेतली आहे. आपल्या कथेचि सुरवात सहा मित्राच्या भेट्न्यापासुन सुरु होते, या फक्त दोन दिवसान्च्या ट्रेक मध्ये ज्या काही थरारक घट्ना घडल्या त्या मी आपल्या समोर सादर करनार आहे.
------------------------------------------------------------------------------------

दिवाळी असल्यामुळे संपुर्ण परिसर दिव्यांच्यी रोषणाई आणि फटाक्यांच्या आतीषबाजीमुळे गजबजुन गेला होता. महेश ने त्याच्या प्रेयसीला हमरस्त्यावर सोडले आणि आपली बाईक घ्ररच्या दिशेने वळवली अजुनही त्याच्या मणात आत्त्ताच घडुन गेलेल्या गोड आठवनी तरळत होत्या. ऐवढ्यात बाजुने कुनीतरी ऐ मह्ह्हेश अशी जोरात हाक मारली हाक ऐकताच महेशने करकचुन ब्रेक दाबला आणि आवाजाच्या दिशेने वळुन पाहीले, समोर दिपक आणि गणेश त्यांच्या इतर दोन मित्रांसोबत उभे होते त्या पैकी ऐक तेजस आहे हे महेश ने ओळखले,दुसय्राची चॉकशी केली असता त्याचे नाव इनायत असल्याचे समजले.


(क्रमशः)

Wednesday, April 15, 2009

मानाचा मुजरा

मराठी तितुका मेळवावा मराठी आपुला बाणा
मोडेल पण वाकणार नाही पाठीचा कणा ।
अरे चालच आपुली ऐसी कि थांबतात श्वास वळतात नजरा
राजा श्री शिव छत्रपतीस माझा मानाचा मुजरा ॥

कुलो क्षत्रिय गोत्र मराठी
उभारी मुकूट शिरी रेखीले शिवगंध लल्लाटी ।
अरे रुपच ऐसे गोमटे कि झाला सबंध मुलुख साजरा
राजा श्री शिव छत्रपतीस माझा मानाचा मुजरा ॥

जगदंब जगदंब मुखी चिंतन अभीष्ट
तळ्पली भवानी केले पारतंत्र्य नष्ट।
अरे ज्याच्या अट्टहासामुळे रयतेस मिळाला भाकर निवारा
राजा श्री शिव छत्रपतीस माझा मानाचा मुजरा ॥

किती ऐक येतील किती येक जातील
श्रींचे हे अखंड कार्य अबाधित राहील ।
अरे ज्यांस आजही पाहीले कि येतो अंगावर शहारा
राजा श्री शिव छत्रपतीस माझा मानाचा मुजरा ॥

श्रीमत् (महेंन्द्र लक्ष्मण कदम)

हे माझ्या मराठी बांधवांनो एक जुट व्हा
स्वाभिमान जागवा
ऐसे व्हावे ही तो श्रीं ची ईच्छा आहे.

Tuesday, April 14, 2009

श्रीं ची ईछा

शाहु जिजाऊ ने स्वप्न पाहिले उद्याचे
पाद्शाही जुलूमातुन रयतेला मुक्त करण्याचे
निश्चय होता पक्का विचार होता सच्चा
राजे हे हिन्दवी स्वराज्य व्हावे हीतो श्रींची ईच्छा ॥

विधीलिखित व्हावे तैसेच झाले,
क्षीतिजकडेवरुण सुर्यनारायण उद यास आले
अरे अनेकांनी हिणवले सरदार का बिघडा हुआ बच्चा
राजे हे हिन्दवी स्वराज्य व्हावे हीतो श्रींची ईच्छा ॥

लाव्हयासही लाज वाटावी ऐसे निखारे रसरसले
द्ख्ख्नण ते जिंजी पर्यन्त भगवे फडकले ।
अरे ज्यांच्या पराक्रमामुळे आली भल्या भल्यांस मुर्छा
राजे हे हिन्दवी स्वराज्य व्हावे हीतो श्रींची ईच्छा ॥

आई भवानी क्रुपेने परिश्रमांचे चीज झाले
हर हर महादेव च्या गजराणे आसमंत दुमदुमले।
अरे ऐसा राजा व्हावा ही तर समर्थ सदिच्छा
राजे हे हिन्दवी स्वराज्य व्हावे हीतो श्रींची ईच्छा ॥

ऐसा गौरवशाली इतिहास आपुला साक्षी मावळ माती
ऐकुन सळसळते रक्त स्फुरते छाती ।
अरे ज्यांच्या पराक्रमामुळे फुट्ते आजही सह्याद्रीस वाचा
राजे हे हिन्दवी स्वराज्य व्हावे हीतो श्रींची ईच्छा ॥

॥ जय भवानी जय शिवाजी ॥

श्रीमत्(महेंन्द्र लक्ष्मण कदम)